Noem mij
Zakdoeken: kleine zachte vierkantjes die zich laten ontvouwen tot een symbool van mededogen, troost, geluk, elegantie, afscheid en protest. Vanuit alle windstreken strijken ze op het juiste moment neer. Een zakdoek neemt dankbaar alles in zich op wat jij los moet laten. Dat alles wordt een herinnering, een verhaal opgeslagen in het stukje stof. Een verhaal dat met de zakdoek wordt doorgegeven en aangevuld door de nieuwe eigenaar.
Dit jaar is het 75 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd. Speciaal daarvoor haken 17 jongeren samen 75 zakdoeken vol verhalen. Verhalen die ze hoorden van mensen die de oorlog nog meemaakten. Samen met hen verdiepten ze zich tijdens bijzondere gesprekken in de bevrijding van Tilburg. De zakdoeken vol verhalen sturen de jongeren, met een persoonlijke brief, naar andere stadgenoten. Daarnaast delen ze op digitaal wereldpodium Instagram @noemmij óók verhalen over vroeger en nu. Waarom? Zodat de verhalen worden doorgegeven.
Check ook Noem mij de film!
Fort Boekoe
Sluit je ogen en zie een duisternis die je nog nooit hebt meegemaakt.
Het is pikzwart. Kraaienzwart. Je kan bijna in het zwart verdwijnen, het zwart zijn en eventjes het gevoel hebben dat je opgaat in iets groters dan jezelf. Je hoort de wind, de vleugels van de Sabaku en het ruizen van de Kankantri. Hoog. Zacht. Hoog. Je ruikt het bos, een zweem buskruit tussen de dauw en als je heel hard je best doet proef je even het zuur van een oranje op je tong.
Fort Boekoe was een theatrale take-away van het Zuidelijk Toneel in het kader van de Keti Koti herdenking en viering. 15 jongeren verzamelden verhalen, schreven ze op, spraken ze uit of legden ze vast in beweging. Het project kreeg de titel ‘Fort Boekoe’; vernoemd naar de – nooit teruggevonden – versterkte nederzetting waarvandaan meer dan twee eeuwen geleden fel verzet werd vertoond tegen het Nederlandse bewind.
Lees vooral ook het verslag van Julie Vorselaars!